Rezerwat przyrody Wisła to unikalny faunistyczny obszar wodny, który znajduje się w obrębie miasta Wisła w powiecie cieszyńskim. Ten szczególny rezerwat usytuowany jest w centrum Pasma Baraniej Góry oraz Skrzycznego, w regionie Beskidu Śląskiego. Jego granice obejmują cieki wodne Białej oraz Czarnej Wisełki wraz z ich dopływami. Powstały z tych połączeń źródłowy tok Wisły prowadzi aż do Malinki, a także obejmuje sam ciek Malinki na wysokości od 575 do 995 m n.p.m. Co więcej, rezerwat leży w granicach Parku Krajobrazowego Beskidu Śląskiego, co dodaje mu dodatkowej wartości przyrodniczej.
Oficjalne utworzenie rezerwatu miało miejsce na mocy zarządzenia Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego dnia 25 czerwca 1959 roku (M.P. z 1959 r. nr 62, poz. 321). Wskazanym celem tego działania była ochrona wymienionych odcinków wód, które stanowią naturalne środowisko życia oraz miejsca rozrodu dla rodzimych populacji pstrąga potokowego. Powierzchnia rezerwatu wynosi 17,61 ha.
Rezerwat obejmuje nie tylko cieki wodne, ale również różnorodne zespoły leśne, które przyczyniają się do bogactwa bioróżnorodności tego miejsca. Możemy w nim znaleźć:
- dolnoreglowy bór świerkowo-jodłowy – ulokowany w górnych partiach cieków,
- żyzną buczynę karpacką – obecnych w dolnych partiach,
- nadrzeczną olszynę górską z olszą szarą, do której przynależy bujnie rozwinięte runo, dominujące przez lepiężniki – wąski pas wzdłuż potoków w najniższej części rezerwatu.
Oprócz bogatych zespołów leśnych, w rezerwacie występuje ponad 200 gatunków roślin naczyniowych, w tym wiele gatunków podlegających ochronie lub rzadko spotykanych. Wśród tych roślin szczególnie wyróżniają się:
- jaskier platanolistny,
- róża alpejska,
- rutewka orlikolistna,
- tojad mocny nad Białą Wisełką.
- ciemiężyca zielona,
- modrzyk górski,
- naparstnica zwyczajna,
- omieg górski,
- szczaw alpejski,
- wiązówka błotna nad Czarną Wisełką.
Dodatkowo, w rejonach wychodni fliszu oraz na murkach oporowych wzdłuż Białej Wisełki zaobserwowano stanowiska rzadkich gatunków paproci, takich jak paprotka zwyczajna czy zanokcica skalna. W niższych położeniach cieków rozwijają się również nadpotokowe ziołorośla lepiężnikowe (łopuszyny), gdzie masowo występują lepiężnik biały i różowy oraz świerząbek orzęsiony, a rzadko można spotkać bniec czerwony.
Od chwili powstania rezerwatu, wyzwaniem pozostaje precyzyjna lokalizacja oraz kwestia prawna dotycząca własności gruntów na terenie rezerwatu oraz w jego najbliższym sąsiedztwie. Funkcje ochronne rezerwatu zderzają się z rosnącą urbanizacją Wisły oraz jej promowaniem jako głównego ośrodka turystycznego w Beskidzie Śląskim. Proces regulacji znacznych odcinków potoków oraz budowa zapory w Wiśle Czarnem zainicjowane w tym regionie prowadzą do poważnych zanieczyszczeń oraz zakwaszenia wód, przez co funkcje rezerwatu stają się wątpliwe. Przykładowo, w Czarnej Wisełce populacja pstrąga całkowicie wyginęła, a przetrwanie pstrąga w Białej Wisełce jest uzależnione od sztucznego zarybiania.
Pozostałe obiekty w kategorii "Tereny zielone":
Dorkowa Skała | Przysłop (polana w Beskidzie Śląskim) | Jaskinia Miecharska | Rezerwat przyrody Barania Góra (województwo śląskie)Oceń: Rezerwat przyrody Wisła