Pałacyk Myśliwski Habsburgów w Wiśle

---

Historia

Historia miejsca, w którym obecnie znajduje się pałacyk myśliwski Habsburgów, sięga czasów, gdy istniała tu leśniczówka. Już od 1855 roku funkcjonował tu mały domek dla myśliwych. Warto wspomnieć, że w roku 1853 zorganizowano na tych terenach polowanie. Uczestniczył w nim hrabia Braidla, administrator lasów arcyksiążęcych, który zdobył dwa głuszce. Wydarzenie to wzbudziło zainteresowanie arcyksięcia Albrechta Habsburga, entuzjastycznego myśliwego. W rezultacie, cała gospodarka leśna na tym terenie zaczęła koncentrować się na hodowli tego unikalnego gatunku.

Początkowy domek myśliwski okazał się zbyt mały, co skłoniło do budowy nowej leśniczówki w 1863 roku – jest to dzisiejsza Izba Leśna. W latach sześćdziesiątych XIX wieku wyznaczono również drogę wzdłuż rzeki Czarna Wisełka. Kiedy i ta leśniczówka nie spełniała potrzeb, podjęto decyzję o powstaniu pałacyku myśliwskiego, który miał charakter drewniany i składał się z jednego piętra. Przypuszcza się, że jego projekt stworzył Albin Teodor Prokop, dobrze znany architekt i radca budowlany z Urzędu Komory Cieszyńskiej. Obiekt reprezentował styl tyrolski, a jego otwarcie miało miejsce w 1880 roku, kiedy to Fryderyk Habsburg, brat i spadkobierca Albrechta, zorganizował polowanie. Jego żona, Izabela, zdobyła tam aż 30 głuszców.

W roku 1915 w pałacyku miał miejsce niezwykle ważny gość – cesarz niemiecki Wilhelm II Hohenzollern, który przybył wspólnie z feldmarszałkiem Paulem von Hindenburgiem. To także czas, kiedy w Wiśle pojawił się arcyksiążę Karol Habsburg, późniejszy cesarz austriacki. Ostatnie polowanie, w którym uczestniczył przedstawiciel rodu Habsburgów, miało miejsce w 1916 roku, a arcyksiążę Fryderyk ustrzelił wtedy dwa koguty głuszca, co kuchnia wydała za mało znaczącą w porównaniu do wcześniejszych osiągnięć.

12 listopada 1918 roku pałacyk został splądrowany przez lokalną ludność, a po utworzeniu niepodległej Polski przeszedł na własność Skarbu Państwa, zostawując opiekę nad budynkiem Nadleśnictwu Wisła. W roku 1924 Urząd Wojewódzki w Katowicach postanowił oddać obiekt w dzierżawę górnośląskiemu oddziałowi Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego. Po remoncie, który miał miejsce w 1925 roku, otwarto w nim schronisko Przysłop pod Baranią Górą, mogące pomieścić 64 osoby, z czego 24 w komfortowych, hotelowych warunkach. W tym okresie wytyczono świeże szlaki turystyczne na Baranią Górę, a na polanie powstała skocznia narciarska o nazwie „Ślązaczka”, której niestety nie udało się zachować do czasów współczesnych. Od 1928 roku corocznie odbywały się na niej konkursy skoków, co znacznie i korzystanie zmieniło charakter tego miejsca.

W czasie II wojny światowej niemiecka administracja leśna zdecydowała się wynająć pałacyk towarzystwu Wintersportverein z Katowic. Po zakończeniu wojny, w 1946 roku budynek został ponownie otwarty jako polskie schronisko. W związku z rosnącym ruchem turystycznym w latach 70. XX wieku, obok wybudowano nowy, znacznie większy budynek, co spowodowało czasowe zamknięcie pałacyku. Krótkotrwale pełnił on rolę hotelu robotniczego dla ekip budowlanych i zaczął podupadać. Z upływem czasu, na szczęście grupy lokalne, takie jak Towarzystwo Miłośników Wisły, podjęły działania mające na celu uratowanie obiektu przed całkowitym zniszczeniem.

W 1985 roku pałacyk został przeniesiony do centrum Wisły, gdzie od 1987 roku stał się siedzibą wiślańskiego oddziału PTTK. Dzisiaj obiekt znajduje się na Szlaku Architektury Drewnianej województwa śląskiego, wpisując się w malowniczy krajobraz beskidzki.

---

Oceń: Pałacyk Myśliwski Habsburgów w Wiśle

---