Wierch Skalnity

Z okolic Wierchu Skalnitego wypływają liczne cieki wodne, które zasilają potok Jawornika oraz Potok Skalnity, a także mniejsze potoki wpływające do rzeki Wisły. Nazwa 'Wierch Skalnity' odnosi się zarówno do mało wybitnej kulminacji w bocznym grzbiecie, który odchodzi w kierunku północno-wschodnim od głównego grzbietu Pasma Stożka i Czantorii, leżąc pomiędzy Cieślarem a Wielkim Soszowem, jak również do całego rozległego masywu, który z zachodniej strony góruje nad centrum Wisły, dzieląc dolinę Jawornika na północy od doliny Dziechinki na południu.

Charakterystyczną cechą grzbietu Wierchu Skalnitego jest jego bezleśność, gdzie dominują łąki oraz niewielka liczba zabudowań przynależących do miasta Wisła. W XIX wieku rozległe polany grzbietowe i podszczytowe były tętniącym życiem ośrodkiem pasterstwa, znanym m.in. z szałasu „Skolnity”. To właśnie Ludomir Sawicki, prowadzący badania dotyczące szałaśnictwa w Śląsku Cieszyńskim w 1913 roku, udokumentował, że ten szałas już wówczas był z dawna zaniechany. Obecnie na tych polanach znajduje się wiele domostw osiedla o tej samej nazwie, administracyjnie przynależącego do Wisły.

Na północno-wschodnim stoku Wierchu Skalnitego zlokalizowany jest również Ośrodek narciarski Skolnity, który przyciąga miłośników sportów zimowych. W 2022 roku rozpoczęto budowę widokowej wieży na szczycie oraz ścieżki w koronach drzew o długości 1,3 km, co jeszcze bardziej wzbogaci oferty turystyczne regionu.